Gjithmonë e kemi parë dhe vazhdojmë ta shohim mrekullinë që bën dashuria jonë për atë, dashuri e shprehur me fjalë të ëmbla, gjeste të buta, vështrim të dëlirë, të thellë, të dhembshur, me prani të përhershme e gatishmëri të pakursyer në çdo vend e në çdo kohë.Nga dashuria për djalin tonë, do t'i kishim thënë me gjithë shpirt vdekjes: "Eja e na merr!" në qoftë se ky do të ishte i vetmi kusht për t'u plotësuar nga ana jonë që ai të bëhej thjeshti i zoti i jetës së vet e ta jetonte atë pak a shumë normalisht.E kemi rrethuar Gesin, pra, me dashuri në mënyrë krejt të natyrshme, instinktive, që buron bollshëm nga vetë marrëdhënia jonë me të: ai është gjaku dhe mishi ynë, fryti dhe kuptimi i jetës sonë. Gesi e ndien dashurinë që i falim dhe na falënderon, sipas mënyrës së vet, dhe na e shpërblen edhe ai me dashuri, sipas mënyrës së vet gjithashtu.